بررسی پیش بینی بهزیستی ذهنی و احساس تنهایی بر اساس ذهن آگاهی و شفقت ورزی به خود در بین دانشجویان مطلقه

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی بهزیستی ذهنی و احساس تنهایی بر اساس ذهن آگاهی و شفقت ورزی به خود در بین دانشجویان مطلقه انجام پذیرفت. طرح پژوهش از نوع توصیفی همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان زن مطلقه پیام نور که در سال 1399 در مقطع کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل هستند. در این پژوهش 90 شرکت کننده به صورت نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه بهزیستی ذهنی کییز و ماگیارمو (2003)، پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پیلوا و کورتونا (1980)، پرسشنامه شفقت ورزی به خود نف (2003)، و پرسشنامه ذهن اگاهی بائر و همکاران (2006) بودند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیری با استفاده از نرم افزار spss -24 تحلیل شد. نتایج نشان داد که احساس تنهایی نتوانست به طور معناداری از طریق ذهن آگاهی و شفقت به خود پیش بینی شود. همچنین بهزیستی ذهنی نتوانست به طور معناداری از طریق ذهن آگاهی پیش بینی شود. و در نهایت شفقت ورزی به خود توانست 7% از واریانس مربوط به بهزیستی ذهنی را تبیین کند(007/0 = p). افرادی که شفقت ورزی بالاتری نسبت به خود دارند، یک تعادل هیجانی ایجاد کرده و بهزیستی خود را افزایش می دهند.