بررسی رابطه کیفیت زندگی و سرسختی روان‌شناختی با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان پدران کودکان اوتیسم

چکیدههدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان پدران کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش همبستگی را تمامی پدران کودکان شاغل به تحصیل در مدارس ویژه کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم شهر تهران در سال تحصیلی 97- 1396 تشکیل داد. از این جامعه آماری 120 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2001)، پرسشنامه سرسختی روانشاختی اهواز (1377) و مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996) استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان در 18spss- انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که ارتباط معنی‌داری بین کیفیت زندگی و سرسختی روانشاختی با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان وجود دارد و والدین افراد مبتلا به اوتیسم، دوره ای خاص را برای انطباق با نیازها و خط سیر تکاملی کودکان خود، طی می کنند. به طور خاص پدران افراد مبتلا به اوتیسم، به نیازهای کودکانشان به شکلی متفاوت از مادران پاسخ می دهند. دلایل این تفاوت شامل احساس انگ خوردن و ملاحظه شرایط اجتماعی و شغلی فرزندان شان می باشد.دربارۀ تاثیر اوتیسم بر فرآیند والدگری، نشان داد که والد یک کودک اوتیسم بودن استرس زاتر از والد یک فرزند با تکامل عادی بودن است و شاید از والد کودکانی با دیگر مشکلات تکاملی بودن هم استرس زاتر باشد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی توانستند 50/0 و 48/ 0 درصد از راهبردهای سازگارانه و ناسازگارنه تنظیم شناختی هیجان را پیش‌بینی کند. نتیجه گیری: طبق یافته‌های به‌دست‌آمده می‌توان گفت که کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی پیش‌بینی کننده‌های مهمی برای راهبردهای تنظیم شناختی هیجان هستند؛ بنابراین باید با آموزش‌های مناسب، کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی پدران کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم را بهبود بخشید تا منجر به بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان آنان شود.