بررسی نقش تاب‌آوری بر بهزیستی ذهنی و رابطه آن‌ها با خودکارآمدی

پژوهش حاضر باهدف تبیین نقش تاب‌آوری بر بهزیستی ذهنی و رابطه این دو متغیر با خودکارآمدی مددیاران خانه سالمندان کهریزک انجام‌ شده است. روش پژوهش توصیفی و همبستگی و روش تحلیل از نوع مدل‌ معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش را مددیاران خانه سالمندان به تعداد 175 نفر تشکیل داده است که با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، حجم نمونه 120 نفر تعیین شد. از پرسش‌نامه تاب‌آوری با پایایی(95/0)، پرسش‌نامه خودکارآمدی با پایایی(91/0) و پرسش‌نامه بهزیستی ذهنی با پایایی(91/0) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. نتایج آزمون تی‌تک‌گروهی نشان داد، میانگین تاب‌آوری مددیاران پایین‌تر از حد متوسط و میانگین خودکارآمدی و بهزیستی ذهنی آنان بالاتر از حد متوسط بوده است. مدل‌یابی معادلات ساختاری با شاخص‌های برازش تایید شد و نشان داد تاب‌آوری بر بهزیستی ذهنی تاثیرگذار بوده‌است. نتایج همبستگی نشان داد، پذیرش مثبت عواطف/ روابط ایمن به عنوان مولفه تاب‌آوری و عاطفه مثبت به عنوان مولفه بهزیستی ذهنی با خودکارآمدی رابطه داشته است. نهایتاً، رگرسیون گام به گام حاکی از پیش‌بینی خودکارآمدی توسط مولفه پذیرش مثبت عواطف/ روابط ایمن و هم‌چنین بهزیستی ذهنی توسط مولفه‌های معنویت و پذیرش مثبت عواطف/ روابط ایمن متغیر تاب‌آوری بوده است.