نقش تعدیل‌کنندگی هوش معنوی و هوش اخلاقی در رابطه میان الگوهای ارتباطی با بهزیستی روانی زوج

کیفیت زندگی از اساسی ترین مفاهیم روانشناسی مثبت نگر است.از آنجایی که کیفیت رابطه زوجین نقش بسزایی در شکل گیری شخصیت ،عملکرد اجتماعی و بهداشت روان تمامی اعضاء خانواده دارد. این پژوهش با هدف نقش تعدیل‌کنندگی هوش معنوی و هوش اخلاقی در رابطه میان الگوهای ارتباطی با بهزیستی روانی زوج طراحی شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوج‌های شهر قم می‌باشند که تعداد 278 زوج به روش انتخاب خوشه ای از مناطق چهارگانه این شهر حاضر به همکاری شدند و با پر کردن پرسشنامه در این پژوهش شرکت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس بهزیستی روان‌شناختی ریف(1989)، پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (cpq)(1984)، پرسشنامه خودسنجی هوش معنوی دیوید کینگ(2008) و پرسشنامه خودسنجی هوش اخلاقی لنیک و کیل(2010) بود. این پژوهش از نوع پژوهش‌های بنیادی و کاربردی است. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آمار توصیفی برای توصیف داده‌ها و برای آزمون فرضیه‌های تحقیق از آزمون رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج به‌دست آمده در این پژوهش نشان داد، هوش معنوی رابطه بین الگوی ارتباط توقع/کناره‌گیری و بهزیستی روانی زوجین را تعدیل می‌کند؛ اما رابطه‌های بین الگوی ارتباط سازنده متقابل و ارتباط اجتنابی متقابل را با بهزیستی روانی زوجین تعدیل نمی‌کند. همچنین هوش اخلاقی رابطه بین الگوی ارتباط سازنده متقابل و بهزیستی روانی زوجین را تعدیل می‌کند؛ اما رابطه‌های بین الگوی ارتباط اجتنابی متقابل و ارتباط توقع/کناره‌گیری را با بهزیستی روانی زوجین تعدیل نمی‌کند. پیشنهاد می گردد برای ریشه یابی مشکلات زوجین و برنامه ریزی در جهت حل آنها، با اجرای کارگاه های آموزشی برای در جهت ارتقاء الگوهای ارتباطی و بهزیستی روانی از تقش نقش تعدیل کنندگی هوش معنوی و هوش اخلاقی بهره جست.