اثربخشی آموزش گروهی خانواده درمانی ستیربه شیوه اجتماع پژوهشی بر عزت نفس زوجین شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش گروهی خانواده درمانی ستیر به شیوه اجتماع پژوهشی بر عزت نفس زوجین شهر تهران و با روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زوجین شهر تهران در سال 1399 که سه سال از ازدواج آنها گذشته و دارای حداقل یک فرزند بودند، تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 14 زوج بودند که به روش نمونه گیری داوطلبانه به فراخوان پاسخ مثبت داده و به صورت گمارش تصادفی 7 زوج در گروه آزمایش و 7 زوج در گروه کنترل قرار داده شدند. مداخله به شکل آموزش گروهی خانواده درمانی ستیر و به شیوه اجتماع پژوهشی بر روی گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد، به دلیل شیوع ویروس کرونا آموزش به شکل مجازی برگزار شد. گروه کنترل تا قبل از اجرای آزمون پیگیری مداخله ای دریافت نکردند ولی به دلیل ملاحظات اخلاقی، پس از اجرای آزمون پیگیری برای گروه کنترل نیز آموزش به صورت مجازی در قالب تصویر و ضبط صدا برگزار شد. هر یک از دو گروه در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری از نظر متغیر وابسته مورد سنجش قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه عزت نفس آیزنک (1976) بود که زوج ها در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به پرسش های آن پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس آمیخته ساده (s.m.d.anova) استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بین زوج های گروه آزمایش و کنترل از لحاظ عزت نفس تفاوت معنا داری وجود دارد (05/0p )، در نتیجه با اطمینان 95% می توان گفت که آموزش گروهی خانواده درمانی ستیر به شیوه اجتماع پژوهشی باعث افزایش عزت نفس در زوجین گشته است. بنابراین توصیه می شود که مشاوران خانواده و درمانگران با شیوه اجتماع پژوهشی آشنا شده و برای ارتقاء عزت نفس مراجعان خود از آموزش خانواده درمانی ستیر به شیوه اجتماع پژوهشی استفاده کنند.