بررسی نقش تعدیل‌کنندگی هوش اخلاقی و هوش معنوی در متغیرهای بهزیستی روانی و الگوهای ارتباطی و ارتباط آنها با یکدیگر

به دنبال ظهور نظریه‌ها و جنبش روان‌شناسی مثبت که در سلامت روانی بر وجود ویژگی‌های مثبت و رشد توانایی‌های فردی تاکید داشتند، گروهی از روان‌شناسان به‌جای اصطلاح سلامتی روانی، از بهزیستی روان‌شناختی استفاده کرده‌اند، زیرا معتقدند که این واژه بیشتر ابعاد مثبت را به ذهن متبادر می‌کند.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوج‌های شهر قم می‌باشند. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس بهزیستی روان‌شناختی ریف(1989)، پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (cpq)(1984)، پرسشنامه خودسنجی هوش معنوی دیوید کینگ(2008) و پرسشنامه خودسنجی هوش اخلاقی لنیک و کیل(2010) بود.به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آمار توصیفی برای توصیف داده‌ها و برای آزمون فرضیه‌های تحقیق از آزمون رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج حاکی از آن بود که هوش معنوی رابطه بین الگوی ارتباط توقع/کناره‌گیری و بهزیستی روانی زوجین را تعدیل می‌کند؛ اما رابطه‌های بین الگوی ارتباط سازنده متقابل و ارتباط اجتنابی متقابل را با بهزیستی روانی زوجین تعدیل نمی‌کند. همچنین هوش اخلاقی رابطه بین الگوی ارتباط سازنده متقابل و بهزیستی روانی زوجین را تعدیل می‌کند؛ اما رابطه‌های بین الگوی ارتباط اجتنابی متقابل و ارتباط توقع/کناره‌گیری را با بهزیستی روانی زوجین تعدیل نمی‌کند.