بررسی تاثیر عرفان اسلامی بر جشنواره اسماالحسنی به عنوان نمودی از گرافیک معاصر ایران

مساله زیبایی، حقیقت و کمالی که در هنرهای غیردینی ظهور کرده است، باآنچه در مشرق زمین به ویژه در هنرهای اسلامی تجلی یافته، متفاوت است. بنظر می رسد در بررسی پیوند عرفان و هنر اسلامی، نفیاً یا اثباتاً، نوعی خطا پیوسته تکرار شده است: خطای خلط عرفان نظری و عرفان عملی. هنر خوشنویسی زیربنای هنر گرافیک ایران است و گرافیست ها با اقلام خوشنویسی به آفریدن آثار تایپوگرافی می پردازند. صفا و شان اگرچه دو ویژگی باطنی و کیفی هستند، اما دارای نمود و ظهور بیرونی و عینی هستند که قابل ادراک و ارزیابی در آثار هنرمندان می باشند و از مراتب و درجاتی برخوردار است که از پایین ترین سطوح عینی شروع شده و تا بالاترین سطوح باطنی در نوسان است. این پژوهش از نوع کیفی و تحلیلی می باشد. نحوه گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است.