بررسی نقش تعدیلگر توانمندسازی روانشناختی کارکنان در رابطه بین سبک رهبری تحول‌آفرین و رفتارهای نوآورانه کارکنان

نوآوری در دنیای رقابتی نه تنها برای رشد دانشگاه ها بلکه برای بقای آنها نیز ضروری است. از این رو دانشگاه‌ها به نوآوری‌های مستمر در ارائه خدمات و فرآیندهای خود نیاز دارند. رهبری تحول آفرین، اساس و شالوده‌ای برای تغییرات بلند مدت است که دسترسی به اهداف بالاتری را برای دانشگاه‌ها میسر می‌سازد. رهبران تحول آفرین، اثربخشی را به کارایی ترجیح می‌دهند و سعی می‌کنند با توجه به روحیات خود وکارکنان، از منابع انسانی سازمان بهره مند شوند. هدف این پژوهش، بررسی رابطه رهبری تحول آفرین و رفتارهای نوآورانه با توجه به نقش تعدیلگر توانمندسازی روانشناختی کارکنان دانشگاه بیرجند می‌باشد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی است و از نظر روش، تحلیلی و توصیفی می‌باشد. داده های مورد نیاز این پژوهش از طریق پرسشنامه بدست آمده است. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، داده‌ها توسط نرم افزار amos مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که بین رهبری تحول آفرین و رفتارهای نوآورانه و توانمندسازی روانشناختی کارکنان دانشگاه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین سبک رهبری تحول آفرین (نفوذ آرمانی، انگیزش الهام بخش، ترغیب ذهنی) با رفتارهای نوآورانه و توانمندسازی روانشناختی کارکنان دانشگاه نیز رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، یعنی سبک رهبری تحول آفرین می تواند رفتار نوآورانه کارکنان را افزایش دهد که این رفتارها اگر با توانمندی سازی همراه باشند، نتایج بهتری به همراه دارند.