تبیین اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر رابطه والد-فرزند (مطالعه موردی-شهرستان قرچک)

تاکید بر خانواده به عنوان یک کل و تعاملات بین زیر منظومه های خانواده، مهمترین ملاک عملکرد سالم و کارکردی زیر منظومه ها، برخورداری از مرزهای روشن مبتنی بر نقش ها، قواعد و قدرت است که خانواده درمانی ساختاری در آن راستا عمل می کند. تحقیقات متعدد در زمینه ی اثربخشی خانواده درمانی بخصوص خانواده درمانی ساختاری برکاهش اختلالات روانی- رفتاری نشان از اثربخشی آن بوده است. سلامت روان اعضای خانواده به خصوص کودکان در صورت وجود تعاملات سالم در این تشکل طبیعی رقم می خورد. رشد اخلاقی به عنوان جنبه بسیار مهمی از رشد می تواند از طریق بازی های رایانه ای تحت تاثیر قرار بگیرد، از سوی دیگر، اعتیاد به بازی های رایانه ای سبب به خطر افتادن سلامت فیزیکی و روانی، کاهش مهارت های اجتماعی، انزوا و گوشه گیری دانش آموزان می شود. لذا در این پژوهش به اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر رابطه والد-فرزند پرداخته شده است. جامعه مورد مطالعه این پژوهش مادران دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی (کودکان وابسته به بازی های رایانه ای، 7 تا 10 ساله) شهرستان قرچک دبستان شهید عباس داورزنی در سال تحصیلی 99-98 می باشند. برای سنجش میزان رابطه مادر-فرزند از پرسشنامه رابطه والد- کودک پیانتا استفاده شده است. نتایج برای گروه آزمایش که در 6 جلسه مورد آموزش خانواده درمانی ساختاری، برای بهبود رابطه والد-فرزندی قرارگرفتند، بدین صورت است که به ترتیب میانگین نمرات برای تعارض، نزدیکی، وابستگی و رابطه مثبت از 35.53 به 28.80، 35.86 به 38.46، 22.60 به 26.33 و 94.00 به 93.60 تغییر کرده است. همچنین، مقادیر عدد اتا برای مولفه رابطه مادر- فرزند 61 درصد، مولفه تعارض مادر فرزندی 55 درصد، مولفه ی وابستگی مادر فرزند 48 درصد و برای مولفه ی رابطه کلی مثبت مادر-فرزندی 54 درصد بدست آمده است، که ارتقائ عدد اتا به دلیل عضویت در گروه تحت آموزش بوده است. به طور کلی، نتایج نشان دهنده ی تاثیر مثبت و معنی دار برنامه ی آموزش خانواده درمانی ساختاری بر رابطه مادر-فرزند بوده است،