اثر بخشی آموزش گروهی مادران مبتنی بر خانواده درمانی ساختاری بر وابستگی کودکان به بازی های رایانه ای

سلامت روان اعضای خانواده به خصوص کودکان در صورت وجود تعاملات سالم در این تشکل طبیعی رقم می خورد. رشد اخلاقی به عنوان جنبه بسیار مهمی از رشد می تواند از طریق بازی های رایانه ای تحت تاثیر قرار بگیرد، از سوی دیگر، اعتیاد به بازی های رایانه ای سبب به خطر افتادن سلامت فیزیکی و روانی، کاهش مهارت های اجتماعی، انزوا و گوشه گیری دانش آموزان می شود. لذا در این پژوهش به اثر بخشی آموزش گروهی مادران مبتنی بر خانواده درمانی ساختاری بر میزان وابستگی کودکان به بازی های رایانه ای پرداخته شده است. جامعه مورد مطالعه این پژوهش مادران دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی (پایه اول تا سوم) شهرستان قرچک دبستان شهید عباس داورزنی در سال تحصیلی 99-98 می باشند. برای سنجش میزان وابستگی فرزند به بازی های رایانه ای از پرسشنامه 10 سوالی محقق استفاده شده است. نتایج برای گروه آزمایش که در 6 جلسه مورد آموزش خانواده درمانی ساختاری، برای کاهش وابستگی فرزند به بازی های رایانه ای قرار گرفتند، کاهش میانگین وابستگی کودک به بازی های رایانه ای براساس اظهارات مادران مورد آموزش را نشان می دهد و مقادیر میانگین نمرات وابستگی به بازی های رایانه ای از 25 به 20/21 گویای موثر بودن روش ساختاری درمانی ارایه شده توسط مادران بوده که در جلسات آموزشی و مداخله به مادران مورد پژوهش تاکید شده است. همچنین، مقدار عدد اتا برای متغیر وابستگی فرزند به بازی های رایانه ای 46 درصد بدست آمده است، بدین معنی که به ترتیب 46 درصد از تفاوت های فردی مولفه ی متغیر وابستگی فرزند به بازی های رایانه ای به دلیل عضویت در گروه تحت آموزش بوده است.نتایج نشان دهنده ی تاثیر مثبت و معنی دار برنامه ی آموزش خانواده درمانی ساختاری بر مادران بوده است، با توجه به نتایج، مشاهده می شود که رابطه ی مادر با کودک بهبود یافته و از میزان وابستگی کودک به بازی های رایانه ای نسبت به گروه کنترل کاسته شده که این موضوع بدلیل افزایش صمیمیت، وابستگی و نزدیکی فرزند به مادر بوده است.