پدیده‌های منفی اثرگذار در تدریس زبان و ادبیات عربی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

زبان و ادبیات عربی یکی از رشته‌های مصوب وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است که در دانشگاه‌های مختلف ایران تدریس می‌شود. فارغ‌التحصیلان این رشته جذب وزارت علوم، تحقیقات و فناوری یا وزارت آموزش و پرورش و سایر ادارات مرتبط خواهند شد امّا پیوسته اذعان می‌شود که این افراد توانمندی لازم را در ایفای نقش خویش ندارند و با ضعف روبرو هستند که بخشی از آن به مقولۀ تدریس برمی‌گردد. پژوهش حاضر کوشیده است با استفاده از روش میدانی و در قالب پخش پرسشنامه بین دانشجویان کارشناسی ورودی 95، 96 و 97 دانشگاه شهید مدنی آذربایجان که در ترم اول سال تحصیلی 1398- 1399 مشغول به تحصیل هستند به بررسی پدیده‌هایی بپردازد که در تدریس این رشته تاثیر منفی دارند. نتایج پژوهش بیانگر آن است که بارزترین پدیده که بیشترین تکرار را در میان دانشجویان داشته است، عدم توجه مدرسان به کاربردهای عملی و تطبیقی دروس و اکتفا به قواعد نظری است. در کنار این موارد ضعف برخی از مدرسان در انتقال مفاهیم به دانشجویان بخش دیگری از دیدگاه دانشجویان را به خود اختصاص داده است. آشفتگی ذهنی دانشجویان در طول کلاس درس عامل دیگری است که 42 بار به عنوان عامل اصلی و 29 بار به عنوان عامل ثانویه از سوی دانشجویان به عنوان یک عامل منفی انتخاب شده است. پایین بودن رغبت دانشجویان در انتخاب رشته، عدم بهره‌گیری از فناوری‌های نوین آموزشی در تدریس و استفاده از روش‌های سنتی از دیگر عوامل تاثیرگذار در دیدگاه دانشجویان است.