نقش شبکه های اجتماعی مجازی در راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و رشد توانایی آینده پژوهی دانشجویان

امروزه توجه به نقش پیش­بینی کننده استفاده از شبکه­های اجتماعی مجازی در میان دانشجویان از اهمیت قابل‌ملاحظه‌ای برخوردار است. (زمینه). این پژوهش به نقش شبکه­های اجتماعی مجازی در راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و رشد توانایی آینده‌پژوهی دانشجویان دانشگاه شیراز می­پردازد (هدف). روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه شیراز هستند که در سال تحصیلی 99-400مشغول به تحصیل بودند. تعداد384 دانشجو با روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای به­عنوان اندازه نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها شامل پرسشنامه استفاده از شبکه­های اجتماعی شی، لو، یانگ، لی و کای (2014)، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریج (1990) و پرسشنامه توانایی آینده‌پژوهی پارسا و همکاران (1390) بود. پایایی ابزارها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و روایی آن­ها با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی و همبستگی بین مولفه­ها تایید شد (روش). میزان استفاده از شبکه­های اجتماعی مجازی توسط دانشجویان  بر مولفه­های راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با ضریب بتای 45/0 و سطح معنی‌داری 05/0 نشان داد که این فرضیه مورد تایید واقع می‌شود.  بنا به نتایج فرضیه دوم پژوهش ضریب بتا برای توانایی محاسبه، درک مفهومی و روحیه آینده­نگری برابر با 301/0می‌باشد به‌طوری‌که همه در سطح 05/0 معنی‌دار می­باشند و این فرضیه هم تایید می­شود (یافته‏ها). نتایج پژوهش نشان داد که دانشجویان در استفاده از شبکه­های اجتماعی مجازی، نمره بالاتری در راهبردهای یادگیری خودتنظیمی،  باورهای انگیزشی، توانایی محاسبه، درک مفهومی و روحیه آینده­نگری کسب کرده­اند