بررسی رابطه بین سبک یادگیری و تفکر انتقادی با اضطراب امتحان در دانش‌آموزان (مطالعه موردی: مقطع متوسطه منطقه خواجه)

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک یادگیری و تفکر انتقادی با اضطراب امتحان در دانش‌آموزان مقطع متوسطه منطقه خواجه بود. روش مورد استفاده در این پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده‌ها توصیفی و از نوع همبستگی بود. در این پژوهش جامعه آماری را کلیه‌ی دانش‌آموزان مقطع متوسطه منطقه خواجه تشکیل می‌داد و از این میان با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نمونه‌ای به اندازه‌ی 198 نفر انتخاب شد. به منظور گردآوری اطلاعات از سه پرسشنامه استاندارد سبک یادگیری دانشگاه لینکلن و نیوزلند(1998)، تفکر انتقادی واتسون-گلیزر(1994) و اضطراب امتحان ساراسون(1984) استفاده شد. به منظور سنجش پایایی پرسشنامه‌ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار این ضریب برای هر یک از پرسشنامه‌ها بالای 0.7 به دست آمد؛ هم‌چنین به منظور سنجش روایی از روایی محتوا استفاده شد که برای این منظور پرسشنامه‌ها با تائید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از اجرای پرسشنامه‌ها از طریق نرم‌افزار spss در دو بخش توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) انجام پذیرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد که بین سبک­های یادگیری (شنیداری، جنبشی، دیداری)، با اضطراب امتحان رابطه معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر هر سه سبک یادگیری پیش‌بینی کننده‌ی معنی‌دار اضطراب امتحان دانش‌آموزان می‌باشد. هم‌چنین بین تفکر انتقادی با اضطراب امتحان رابطه معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر بین پنج مهارت مربوط به تفکر انتقادی، چهار مهارت: تحلیل، ارزشیابی، استنباط و استدلال قیاسی قادر به پیش‌بینی معنی‌دار اضطراب امتحان دانش‌آموزان است در حالی که مهارت استدلال استقرایی نقشی در پیش‌بینی اضطراب امتحان ندارند. هم‌چنین نتایج همبستگی پیرسون برای فرضیه‌های فرعی پژوهش نشان داد که بین سبک‌های یادگیری دیداری، سبک‌های یادگیری شنیداری، سبک یادگیری جنبشی، مهارت تحلیل، مهارت ارزشیابی، مهارت استنباط و مهارت استدلال قیاسی با اضطراب امتحان رابطه منفی معنی‌داری وجود دارد ولی بین مهارت استقرایی با اضطراب امتحان رابطه معنی‌دار یافت نشد.