رابطه بین امید، خودکارآمدی تحصیلی، راهبردهای شناختی و فراشناختی با اهمال­کاری تحصیلی در دانش­آموزان دختر شهر نجف‌آباد

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه‌ی بین امید، خودکارآمدی تحصیلی، راهبردهای شناختی و فراشناختی با اهمال­کاری تحصیلی در دانش­آموزان بود. جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل کلیه‌ی دانش­آموزان دختر شهر‌ نجف‌آباد است که در سال تحصیلی 1399-1398 مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش شامل 220 دانش­آموز دختر بود که به‌ صورت تصادفی چند مرحله­ای از جامعه مذکور انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها در این پژوهش مقیاس امید میلر (mhs)، مقیاس خودکارآمدی میدلتن و میگلی (1997)، مقیاس راهبردهای شناختی و فراشناختی پینتریج و همکاران (1993) و مقیاس ارزیابی اهمال­کاری تحصیلی نسخه دانش­آموزی (pass) بود. برای تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی پیرسون و همبستگی کاننی استفاده شد. نتیجه پژوهش نشان داد که رابطه منفی معنی­دار بین امید، خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای شناختی و فراشناختی با اهمال­کاری تحصیلی وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل کاننی نیز نشان داد که ترکیب خطی اهمال کاری تحصیلی به‌وسیله‌ی ترکیب خطی امید، خودکارامدی تحصیلی و راهبردهای شناختی و فراشناختی قابل پیش‌بینی است.