تاثیر هوش معنوی مدیران و معلمان بر شادکامی در آینده کاری و تحصیلی دانش آموزان شهرستان نورآباد ممسنی طی سال های تحصیلی 400-99

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه میان هوش معنوی مدیران و معلمان با شادکامی دانش آموزان مدارس متوسطه شهرستان نورآباد ممسنی طی سال های تحصیلی 400-99 بود. روش انجام پژوهش از نوع تحقیقات همبستگی و شیوه گردآوری اطلاعات - به صورت میدانی بود. جامعه آماری مدیران شامل 18 نفر مدیر مدارس متوسطه نورآباد ممسنی و به تفکیک جنسیت 10 مدیر زن و 8 مدیر مرد بود. همچنین دانش آموزان شامل 1488 نفر، و به تفکیک جنسیت 659 نفر پسر و 829 نفر دختر بودند که در 8 دبیرستان شهرستان نورآباد ممسنی در سال تحصیلی 400-99 مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری - مدیران شامل 8 مدیر به تفکیک جنسیت 4 مدیر مرد و 4 مدیر زن بود که به صورت تصادفی از جامعه مدیران انتخاب گردیدند. نمونه آماری دانش آموزان شامل 400 نفر، 177 نفر دانش آموز پسر و 223 نفر دانش آموز دختر بود و از 8 دبیرستانی که نمونه آماری مدیران در آنجا بود به صورت تصادفی »طبقه ای« خوشه ای انتخاب گردیدند. ابزارهای اندازه گیری در این پژوهش شامل پرسشنامه 24 گزاره ای هوش معنوی کینگ (2008) برای مدیران مدارس با ضریب آلفای کرونباخ 808 / و پرسشنامه 29 گزاره ای شادکامی آکسفورد آرگایل (2001) برای دانش آموزان با ضریب آلفای کرونباخ 798/0 بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی جداول و نمودارهای فراوانی و میانگین همچنین روش آمار استنباطی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده گردید. بر اساس نتایج بدست آمده میان هوش معنوی مدیران و معلمان با شادکامی دانش آموزان رابطه معنادار و مثبتی وجود داشت. همچنین هوش معنوی مدیران و معلمان بیشترین رابطه را با مولفه خود کارآمدی دانش آموزان داشت، تفکر وجودی مدیران و معلمان با آمادگی روانی دانش آموزان بیشترین رابطه را داشت، و گسترش معنای شخصی مدیران با رضایت از زندگی دانش آموزان بیشترین رابطه را داشت. بسط هوشیاری مدیران و معلمان با احساس زیبا شناختی دانش آموزان بیشترین رابطه را داشت. آگاهی متعالی مدیران و معلمان با احساس خود پنداری دانش آموزان بیشترین رابطه را داشت.