سیر تاریخی ادراک خویشتن در فلسفه وروانشناسی مغرب زمین

مسئله ادراک آدمی از خویشتن از جمله مسائلی است که از دیرباز مورد توجه متفکران قرار گرفته و ذهن بشر را درگیر خود نموده. شاید جملة «خود را بشناس» سقراط را بتوان اولین جرقة تفکر جدی فلسفی در این زمینه محسوب کرد اما درک بشر از خود به دلیل تعدد نفوس اندیشنده به خود بسیار متفاوت و به همان اندازه مناقشه برانگیز است. اصولاً سنت فلسفی مغرب زمین به شدت با ادراک بر خود و نقش خود در شکل گیری درک ما از جهان پیرامون وحتی ساخت جهان درونی و بیرونی پیوند خورده است؛ و قطعاً شناخت سیر این تفکر ،درک ما را از نظریات جدید در روانشناسی علمی در مورد ادراک خود افزون خواهد ساخت.از این رو ما در این مقاله با هدف بررسی مختصر این سیر فلسفی وتاثیرات آن در روانشناسی علمی به مروری کوتاه بر نظرات فلاسفه یونان باستان، فیلسوفان دوره رنسانس، فلاسفه وجودی وپس از آن روانکاوان و روانشناسان مطرح در مورد مفهوم خود وادراک آدمی از این مفهوم خواهیم پرداخت.