تاثیر گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره بر کاهش ناسازگاری و خشونت زوجین

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره بر کاهش ناسازگاری و خشونت زوجین صورت گرفت. روش تحقیق نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین ناسازگار و دارای خشونت مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده در شهر تهران در سال 1399 می باشد، نمونه آماری تحقیق شامل 40 نفر (20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر گروه کنترل) می باشد که بصورت تصادفی در دو گروه جایگزین شده اند. سپس گروه آزمایش در 12 جلسه 45 دقیقه در هر هفته سه جلسه طرحواره درمانی گروهی شد اما گروه کنترل هیچ نوع آموزش و مشاوره درمان روانشناختی دریافت نکردند و پس از 4 هفته که دوره درمان تمام شد پس آزمون در بین دو گروه اجرا شد. ابزار گردآوری داده شامل پرسشنامه سازگاری زناشویی لاک و والاس (1998) و پرسشنامه خشونت زوجین هاواک سنستوک (1991) بوده است. برای تجزیه و تحلیل فرضیه های تحقیق از آزمون تحلیل تحلیل کواریانس چند متغیره (mancova) با نرم افزار spss23 استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد: گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره بر کاهش ناسازگاری زوجین تاثیر معنی داری داشته است و میزان تاثیر آن 6/68 درصد بوده است. همچنین گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره بر کاهش خشونت زوجین تاثیر معنی داری داشته است و میزان تاثیر آن 36 درصد بوده است.