تاثیر آموزش مهارت حل مسئله بر خودکارآمدی تحصیلی و تنیدگی تحصیلی دانش آموزان دختر دبیرستانی منطقه لاران شهرکرد

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش مهارت حل مسئله برخوکار آمدی تحصیلی و تنیدگی تحصیلی دا نش آموزان دختر دبیرستانی منطقه لاران شهرکرد بود. جامعه مورد مطالعه این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانی ناحیه لاران شهرکرد بودند. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. بدین منظور 30 دانش‌آموز پایه دبیرستانی با بهره‌گیری از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش برای گردآوری داده‌ها، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (1999) و پرسشنامه تحصیلی انگ و هوان (2006) بود. آموزش مهارت حل مسئله به روش گلدفرید و دزوریلا، برای گروه آزمایش اجرا گردید. نتایج بررسی فرضیه‌ها‌‌ از طریق تحلیل کوواریانس (سطح معناداری 001/0) نشان می‌دهد که آموزش آموزش مهارت حل مسئله به روش گلدفرید و دزوریلا بر خود کارآمدی تحصیلی (712/0) و تنیدگی تحصیلی (819/0) تاثیر دارد و باعث بهبود آن شده است.