رابطه مهارت‌های مثبت اندیشی و خود کنترلی با سازگاری اجتماعی در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان مهارت‌های مثبت اندیشی و خود کنترلی با سازگاری اجتماعی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز در سال تحصیلی 95-96 انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز به تعداد 21000نفر است که از این میان، با استفاده از نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله ای، 377 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه‌های سازگاری اجتماعی پی کل و ویسمن(1999) با پایایی84/0، مثبت اندیشی گرین و همکاران(2004) با پایایی 73/0 و خودکنترلی تانجنی و همکاران(2004) با پایایی 76/0 به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفته‌اند. برای تجزیه و تحلیل آماری، روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به کار رفت و نتایج نشان داده است که مثبت اندیشی و خود کنترلی با سازگاری اجتماعی دانشجویان رابطه مثبت و معناداری دارد و متغیر مثبت اندیشی سهم بیشتری در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانشجویان دارد.