پیش بینی فرسودگی تحصیلی، خودپنداره تحصیلی و انگیزش پیشرفت براساس سبک­های سه گانه دلبستگی در دانش آموزان متوسطه اول شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی پیش بینی فرسودگی تحصیلی، خودپنداره تحصیلی و انگیزش پیشرفت براساس سبک­های سه گانه دلبستگی در دانش آموزان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان متوسطه اول شهر اصفهان بودند. نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انجام شد. به این صورت که ابتدا از بین نواحی آموزش و پرورش شهر اصفهان دو ناحیه 2و4 و از هر ناحیه چهار مدرسه متوسطه اول دخترانه و از بین سه پایه هر مدرسه پایه نهم و از کلاس های پایه نهم یک کلاس بصورت تصادفی (در مجموع 8 کلاس) انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها، پرسشنامه های فرسودگی تحصیلی برسو، سالانووا و اسچفلی(2007)، انگیزش پیشرفت هرمنس (1977)، خودپنداره تحصیلی یس یسن چین (2004)، سبک های دلبستگی هازن و شیور (1987) روی آنان اجرا شد. برای آزمون فرضیه ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاد شد. نتایج نشان داد که دلبستگی ایمن به طور معنی‌دار قادر به پیش‌بینی فرسودگی تحصیلی، خودپنداره تحصیلی و انگیزش پیشرفت می باشد. همچنین دلبستگی دو سوگرا/ اضطرابی به طور معنی‌دار قادر به پیش‌بینی فرسودگی تحصیلی می‌باشند.