بررسی رابطه ظرفیت ذهنی سازی با استرس والدینی مادران کودکان دارای اختلال یادگیری در شهرستان برخوار

هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه ظرفیت ذهنی سازی با استرس والدینی مادران کودکان دارای اختلال یادگیری در شهرستان برخوار بوده است.روش شناسی: این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، شامل تمام مادران کودکان دارای اختلال یادگیری شهرستان برخوار در سال 1399 بود که از بین این مادران با استفاده از فرمول کوکران 290 نفر به شیوه در دسترس انتخاب شدند. ذهنی سازی و استرس والدینی در این پژوهش از طریق پرسشنامه ذهنی سازی (mzq) هاسبرگ و همکاران (2012) و فرم کوتاه پرسشنامه استرس والدینی آبدین (psi-sf) (1983) سنجیده شد. یافته ها: داده ها با استفاده از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و با استفاده از نرم‌افزار 23spss- تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان دادکه ذهنی سازی و استرس والدینی با ضریب همبستگی (73/0r=) دارای ارتباط معنی داری بودند. همچنین بین مولفه های ذهنی سازی و استرس والدینی (امتناع از خود اندیشی و استرس والدینی (60/0r=)، بین آگاهی عاطفی و استرس والدین (54/0r=)، بین حالت تعادل روانشناختی و استرس والدینی (51/0r=) و بین تنظیم احساسات و استرس والدینی (58/0r=) هم رابطه معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد ذهنی سازی می تواند بر استرس والدینی مادران کودکان دارای اختلال یادگیری موثر باشد و به عنوان یک عامل محافظت کننده به کار برده شود.