رفتارهای پرخاشگرانه بر مبنای امید به زندگی و قدرت تاب آوری در بین نوجوانان بزهکار

هدف از نگارش این مقاله پیش بینی رفتار‌های پرخاشگرانه بر مبنای امید به زندگی و قدرت تاب آوری در بین نوجوانان بزهکار می باشد. نوجوانی یکی از دوره های حساس رشد انسان است و باید مورد توجه خاص روان شناسان وجامعه شناسان قرار گیرد. در این دوره بسیاری از مهارتها و ویژگی هایی که فرد بزرگسال به آنها نیاز دارد، شکل می‌گیرد. درصورت بی توجهی به این نکته ممکن است نوجوان مهارتها و آگاهی‌های اشتباه و مضری را بیاموزد که نه تنها برای خود که برای اطرافیان وجامعه خطرناک است. بزهکاری یکی از مسائل بسیار مهم جوامع بشری محسوب می‌شود، به این دلیل که این مسئله معمولاً با پیامد‌های نامطلوب اقتصادی، اجتماعی و روانی همراه است. اهمیت اقتصادی این موضوع زمانی روشن می‌شود که بدانیم، بزهکاری توجه بسیاری از ارگان‌ها از جمله دادگاه‌های ویژه جوانان، فضاهای آموزشی، کانون‌های نگهداری و حمایت از کودکان و موسسات سلامت روان را به خود جلب کرده است. عده ای از صاحب نظران معتقدند که رفتارهای بزهکارانه و ناسازگارانه بسیاری از نوجوانان نتیجه خشم است که به وسیله محرومیت به وجود می‌آید. این محرومیت عمدتاً به وسیله خانواده، مدرسه و یا محیط اجتماعی فرد به وجود می‌آید. طرد کردن کودک، خشونت به او و حتی توجه افراطی نسبت به او از جمله عواملی هستند که سبب می‌شود کودک با ابراز رفتارهای ذکر شده خشم و پرخاشگری خود را نشان دهد و به خیال خود انتقام خود را از جامعه بگیرد. اغلب این رفتارها زودگذراند و همزمان با رشد کودک این رفتارها رفته رفته تقلیل می‌یابد. اما اگر شرایط نامساعد و محروم ساز همچنان با شدت ادامه داشته باشند احتمال تداوم و شدت اینگونه رفتارهای نابهنجار و ضداجتماعی در دوران نوجوانی و بزرگسالی بیشتر می‌شود.