پیش بینی طلاق عاطفی بر مبنای رضایت جنسی زناشویی و تمایزیافتگی خود در زنان دانشجوی متاهل

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی طلاق عاطفی بر مبنای رضایت جنسی و تمایز یافتگی خود در زنان دانشجوی متاهل انجام شد. به همین منظور تعداد 151 نفر از زنان دانشجوی متاهل دانشگاه آزاد اسلامی- واحد علوم تحقیقات به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه استفاده شد. در همین راستا پرسشنامة طلاق عاطفی گاتمن برای اندازه گیری متغیر طلاق عاطفی، پرسشنامة رضایت جنسی هادسون برای سنجش متغیر رضایت جنسی و پرسشنامة خودمتمایزسازی اسکورن برای اندازه گیری متغیر تمایزیافتگی خود بکار گرفته شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss-21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از یافته های پژوهش نشان داد که رابطة بین طلاق عاطفی با متغیرهای رضایت جنسی (520/0-r=)، واکنش پذیری (192/0 r=)، گریز عاطفی (308/0r=) و تمایزیافتگی خود (332/0-r=) معنادار است. در ادامه از طریق تحلیل رگرسیون چند متغیره، پیش بینی طلاق عاطفی بر اساس رضایت جنسی و تمایز یافتگی خود مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که طلاق عاطفی به عنوان متغیر ملاک بر مبنای رضایت جنسی، گریز عاطفی، هم آمیختگی با دیگران و تمایزیافتگی خود به عنوان متغیرهای پیش بین قابل پیش بینی است.