بررسی رابطه تمایزیافتگی و سبک­های دلبستگی با احساس شرم و گناه در دانشجویان زن و مرد تحصیلات تکمیلی واحد علوم تحقیقات تهران

هدف این پژوهش بررسی رابطه تمایزیافتگی و سبک های دلبستگی با احساس شرم و گناه در دانشجویان زن و مرد تحصیلات تکمیلی واحد علوم تحقیقات تهران می باشد. طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه این پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان زن و مرد تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاداسلامی واحد علوم تحقیقات تهران که در سال تحصیلی 1399-1398 مشغول تحصیل بودند، می باشد. چون آماردقیقی ازتعداد این دانشجویان دردسترس نمی باشد، با استفاده از فرمول نمونه گیری ککران تعداد 272 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه های تمایزیافتگی خود، پرسشنامه احساس شرم و گناهssgs مارشال، سافتز و تانگنی (1994) و پرسشنامه سبک دلبستگی هازن و شیور جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار spss تحلیل شد. نتایج نشان می دهد که بین سبک دلبستگی ایمن و احساس گناه رابطه معکوس معناداری وجود دارد. بدین معنا که هر چقدر سبک دلبستگی افراد ایمن تر باشد، احساس گناه کاهش می یابد. علاوه بر این بین احساس گناه و سبک های دلبستگی نا ایمن اجتنابی و دوسوگرا نیز رابطه مستقیم معناداری وجود دارد.