اثر مداخلات روان شناختی توجه آگاهی مبتنی بر گفتگوی همدلانه (دیالوگ) بر نشاط معنوی والدین کودکان آهسته گام

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر مداخلات روان شناختی توجه آگاهی مبتنی بر گفتگوی همدلانه (دیالوگ) بر نشاط معنوی والدین کودکان آهسته گام شهر تهران بود. طرح پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی از پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه­ آماری پژوهش شامل کلیه والدین کودکان آهسته گام شهر تهران در سال 1399 بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار داده شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای آموزش توجه آگاهی مبتنی بر گفتگوی همدلانه دریافت کردند و گروه کنترل در طول این مدت در انتظار درمان ماندند. روش جمع­آوری داده­ها بر اساس پرسشنامه استاندارد نشاط معنوی (افروز، 1395) انجام گرفت. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن برای پرسش­نامه نشاط معنوی بالای 0.7 به­دست آمد. همین­طور از روایی محتوا به­منظور آزمون روایی پرسشنامه استفاده شد، که برای این منظور پرسشنامه­ها به تایید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه و تحلیل اطلاعات به­دست آمده از اجرای پرسشنامه­ها از طریق نرم­افزار spss22 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج پژوهش نشان که آموزش توجه آگاهی مبتنی بر گفتگوی همدلانه بر نشاط معنوی والدین کودکان آهسته گام موثر است. بنابراین روش مداخله ای آموزش توجه آگاهی مبتنی بر گفتگوی همدلانه می‌تواند نشاط معنوی والدین کودکان آهسته گام را افزایش دهد.