بررسی مزیت نسبی فعالیت های اقتصادی استان لرستان(رهیافت ‌‌ضریب‌ مکانی)‌

در مبحث اقتصاد منطقه‌‌ای و با توجه به محدودیت منابع و امکانات موجود، شناخت ویژگی‌ها و مزیت‌های اقتصادی هر استان، امکان برنامه‌ریزی بهتر را در جهت تحقق اهداف توسعه فراهم می‌نماید. تحقق توسعه ملی، مستلزم شناخت امکانات و مزیت‌ها‌ی موجود اقتصادی مناطق مختلف کشور است. در‌‌این مقاله مزیت‌ها‌ی نسبی تولید بخش‌ها‌ی مختلف اقتصادی (بخش‌ها‌ی پانزده­گانه) استان لرستان و برای سال‌ها‌ی 1383 و 1394 مورد بررسی قرار گرفته است. مقاله حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و روش انجام تحقیق، تحلیلی-توصیفی مبتنی بر مطالعات کتابخانه‌‌ای با استفاده از آمارهای اقتصادی مربوط به مناطق کشور است. ضریب مکانی، روشی است که به صورت ریاضی اقتصاد منطقه‌‌ای را در مقایسه با اقتصاد مرجع بزرگ‌‌‌تر، معمولا اقتصاد ملی، ارزش گذاری می‌کند که توسط محققان حوزه جغرافیای اقتصادی و اقتصاد منطقه‌‌ای مورد‌استفاده قرار‌گرفته ‌است. با توجه به شاخص ‌‌ضریب‌ مکانی‌، فعالیت‌ها‌ی پایه‌‌ای و ‌‌مزیت ‌نسبی‌ فعالیت‌ها‌ در استان مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی­ها در این مقاله نشان ‌می‌دهد که فعالیت‌ها‌ی کشاورزی، شکار و جنگلداری، ماهیگیری، عمده و خرده فروشی، اداره امور عمومی و خدمات شهری، آموزش ، بهداشت و مددکاری اجتماعی و سایر خدمات عمومی، اجتماعی، شخصی و خانگی به عنوان فعالیت های پایه ای تشخیص داده شده است. وضعیت مزیت استان لرستان در بخش های کشاورزی، شکار و جنگلداری، ماهیگیری، آموزش و بهداشت و مددکاری اجتماعی رو به اعتلا تشخیص داده شده است.نتایج به دست ‌آمده از روش ضریب ‌مکانی طبق تقسیم­بندی­های پانزده‌گانه، فعالیت‌های دارای مزیت را نشان می‌دهد. لذا لازم است برنامه‌ریزان ملی و منطقه‌ای با توجه به مزیت‌های موجود در استان‌، در خصوص سرمایه‌گذاری، تخصیص منابع و تنظیم بودجه تصمیم‌گیری نمایند تا منجر به رشد اقتصادی مناطق کشور شود.