تاثیر عصر دیجیتال بر رویکرد نسل جدید طراحان گرافیک ایران نسبت به تایپوگرافی فارسی

این مقاله برآن است تا دو دورۀ پیش از عصر دیجیتال و پس از آن را با رویکرد به تایپوگرافی فارسی بررسی نماید. نگارنده با مقایسه دو دوره مختلف که هرکدام جریان‌های مهمی را در دلِ خود سپری کرده‌اند، تایپوگرافی فارسی را با جنبۀ تاثیر و تاثر نسبت به عصر دیجیتال و نسل جدید طراحان‌گرافیک‌ایران بررسی می‌نماید. هدف از این بررسی، مرورِ سیرِ تطورات طراحی‌گرافیک‌ایران با تمرکز بر تایپوگرافی فارسی است، تا نقش و سهمِ عصر دیجیتال در تحولاتِ تایپوگرافی‌فارسی به‌صورت ملموس و بارزی مشخص گردد و اهمیت این موضوع را تعیین کند. این مقاله به شیوه توصیفی و تحلیلی با مطالعۀ جامعه هدف یعنی آثارِ تایپوگرافی نسل جدید طراحان گرافیک ایران(دهه 1380) در بستر تحولات و تطورات فرهنگی، هنری و اجنماعی به روش کیفی و به صورت مقایسه‌ای، مورد بررسی قرارمی‌گیرد. امروزه تایپوگرافی در نقش رسانه‌اش ابعاد مختلفی را از خود آشکار می‌سازد و با کشف ظرفیت‌های بصری‌اش نقشِ اساسی و تاثیرگذارتری را در حیطه طراحی‌گرافیک ایفا می‌کند. اینک این سوال پیش خواهد آمد که علاوه بر میزان تاثیر عرصه ارتباطات و تکنولوژیِ روز بر هنر تایپوگرافی فارسی، عرصه دیجیتال چه تاثیری بر رویکرد طراحان گرافیک نسل جدید داشته است؟ درواقع نتایج حاصل از این مرور، این است که تکنولوژی در عرصه دیجیتال موجباتی را فراهم ساخته تا طراحان گرافیک با بهره‌گیری از آن به ساختار بصری و نظامِ بصریِ جدیدی از تایپوگرافی دست یابند و این راه همواره در جستجوی بدعت و نوآوری، توامان با ایده‌یابی و اثربخش بودن، طراحی‌گرافیک و به‌طور اخص تایپوگرافی را هرباره به بلوغ می‌رساند و تعریف جدیدی از آن ارائه می‌دهد.