زیبایی مرگ در ‌انیمیشن‌عروس‌ مرده با تاکید بر تناسخ

تناسخ به معنای انتقال روح بعد از وداع از جسم اصلی خود به وجودی دیگر، از عقاید بسیار کهن است. هدف از این نوشتار بررسی معانی مختلف تناسخ، آرای مختلف فلاسفه‌ی یونان به ویژه افلاطون در باب تناسخ، زیبایی، عشق و همچنین مطالعه‌ی مرگ و تناسخ در انیمشین سینمایی «عروس مرده» برای جستجوی راه‌های زیباکردنِ مرگ است. روش این نوشتار به صورت توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر منابع موجود اسنادی است. از میان انواع مرگ تناسخ به انحا گوناگون برای بشر موضوع جذابی است. پرسش این است: راه‌های زیباشدن مرگ در آثار سینمایی چیست؟‌ برای پاسخ به این پرسش وجوه برجستة مضمونی و فرمال انیمشین «عروس مرده» را بررسی می‌کنیم. نتیجه اینکه در این انیمیشن، عشق، مثلث عشق، تناسخ، تضادهای اجتماعی، تضاد جهان مردگان و زندگان، همبستگی مردگان با هم، شخصیت جسورِ امیلی عوامل کشش ِمضمونی حولِ موضوع مرگ هستند. جلوه‌های ِصور و اشکال طبیعی زیبا چون پروانه، زیبایی عروس، بهره از اصل وحدت در کثرت در تکثیر پروانه‌ها، حفظ زیبایی‌های پروانه در هنر ویکتور و جاذبه‌هایی چون تنوع اجرای موسیقی در ارکستر مردگان، رنگ‌های سرزنده‌ی جهان مردگان، جذابیت ِتغییرات رنگ ِدو جهان مردگان و زندگان، جاذبه رنگ آبی در پروانه؛ لباس و آرایش امیلی، در کل زیبایی‌های ظاهری و گره زدنِ تناسخ به روح تطهیریافته، رها و بدون تنشِ امیلی به منزله زیبایی روح و اندیشه، مرگ را زیبا نموده است.