مخاطبان سینمای هنری در عصر دیجیتال

سینمای هنری در عصر دیجیتال نه تنها مخاطبان خود را از دست نداده است بلکه به نظر می رسد ای مخاطبان به واسطه قدرت سینمای دیجتال در توزیع و پخش فراگیر بیشتر نیز شده اند. در جهان ماقبل دیجیتال بطور عمده مخاطبان سینمای هنری فقط می توانستند این اثار را در جشنواره ها و فیلمخانه ها به نظاره بنشینند. گاهی اوقات محدویتهای فرهنگی باعث می شد همین مکانها نیز از نمایش این اثار سر باز زنند. اما با ظهورفیلمسازی دیجیتال و پس از آن پخش دیجیتال فیلمسازان هنری و تهیه کنندگان آنها توانستند با هزینه های کمتری به پخش این اثار بپردازند و از این رهگذر عده زیادی را با این نوع از فیلم‌ها آشنا نمایند. در این مقاله ما سینمای هنری ایران را به عنوان یک مورد از میان سینمای هنری جهان مورد مطالعه قرار داده‌ام و بررسی کردیم که چگونه قبل و بعد از ظهور پخش دیجیتال توانسته است وضعیت نمایش خود در سالنهای سینما سامان دهد و همچنین در چگونه این نوع سینما از امکانات اختصاصی سینمای دیجیتال در پخش مانند ویدئو درخواستی بهره مند گشته است. این بررسی با توجه به نظریات مطرح در عرصه رسانه های دیجیتال صورت گرفته است و از این رهگذر نگاه راهبردی تری به امر نمایش سینمای هنری شده است.