تاثیر عملکرد واقعیت مجازی در مکان‌یابی صحنه تئاتر با تکیه بر نظرات کریستوفربوف

توسعه دنیای مجازی و هوش مصنوعی برای تجسم همه‌جانبه واقعیت مجازی در تحول صحنه‌پردازی تئاتر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار شده و درزمینه مختلف ازجمله گردشگری مجازی ، تئاتر درمانی ، موزه گردی مجازی، روان‌درمانی و .. به کار گرفته‌شده است  و به شکل‌گیری فضاهایی با تصاویر جذاب اختصاص‌یافته است. ازآنجایی‌که نوع ارتباط انسان معاصر ، ماهیت تجربه و جذب مخاطب بر اساس دگردیسی تکنولوژی دچار دگرگونی شده است ، واقعیت مجازی توانسته بستر مناسب جانشینی و هم‌نشینی واقعیت شود . به‌گونه‌ای که مرز تشخیص واقعیت و مجاز برای مخاطب بسیار کم است . محدودیت‌های مکانی- اقتصادی موجود در عرصه تئاتر ایران موجب شده تا هنرمندان و پیشکسوتان نتوانند برخی از صحنه‌های موردنیاز که مستلزم هزینه زیاد و سالن مناسب بوده را اجرا کنند اما با استفاده از عملکرد تکنولوژی واقعیت مجازی می‌توان در کمترین زمان تغییر مکان ، تغییر زمان نمایش بدون محدودیت اجرایی با کمک نرم‌افزارها و طراحی کامپیوتری منطبق با واقعیت ایجاد کرد .این پژوهش با رویکردی تحلیلی محتوای کیفی جهت دار سعی دارد با معطوف شدن بر راهکارهای جایگزین واقعیت مجازی  همراه با الگوهای خلاقانه طراحان صحنه به سبب محدودیت‌های مکانی-اقتصادی اجراهای متفاوتی را عیان کند. پژوهشگر بر اساس نظریات کریستوفربوف و نمونه‌های مشابه به کار گرفته‌شده واقعیت مجازی را مورد تحلیل قرار می‌دهند . پس از بررسی‌ اجراهای حاصل از این تکنولوژی ، مشخص نموده راهکارهای جایگزین ، موفقیت‌آمیز بوده است. این پژوهش اثبات می‌کند که  با بهره‌گیری از واقعیت مجازی ، طراحان صحنه برای مقابله با محدودیت‌های مکانی-اقتصادی موجود ، قادر به بروز خلاقیت بیشتر در جهت جذب مخاطب و توسعه تئاتر می‌باشند. به‌کارگیری الگوهای آزموده شده منتج به خلق عناصر دیداری متفاوت طراحی درصحنه بدون محدودیت مکانی-اقتصادی امکان‌پذیر است.