بررسی نقش‌مایه‌های ادبیات پایداری در نمایشنامه بیوه‌ها اثر آریل دورفمان

ادبیات، نشانگر اندیشه‌ها و احساسات نویسنده نسبت به رویدادهایی است که در جهان پیرامون رخ می‌دهد. نویسندگان و شاعران حوادث موجود در جامعه را ابتدا کشف می‌کنند، سپس تجربه و احساس می‌کنند و با ذوق و قریحه هنرمندانه خود آنها را به تصویر می‌کشند تا خوانندگان و مخاطبان خود را نسبت به شرایط اجتماعی دوران خود، آگاه سازند. صرف نظر از ویژگی‌های این نوع ادبیات، آنچه وجه ممیزه آن از سایر مقوله‌های ادبی است، در پیام و مضمون آن نهفته است. بدین معنا که آثاری از این دست اغلب آیینه دردها و مظلومیت‌های مردمی هستند که قربانی نظام‌های استبدادی شده‌اند. آریل دورفمان نویسنده ای است که در شرایط استبدادی رژیم‌های آمریکای جنوبی به ویژه کشور شیلی، همواره دست به تجربه آثاری زده است که در بطن خود میل به مقاومت و پایداری را پرورانده است. نگارنده در این جستار، سعی در نشان دادن مولفه‌های ادبیات پایداری در نمایشنامه بیوه‌ها را دارد و همچنین به تحلیل نقش مقاومت و مبارزه با توجه به مولفه‌هایی که شرح داده خواهد شد در اثر دورفمان می‌پردازد.