بررسی تاثیر مهاجرت درآفرینش آثار هنری دیجیتال

بدون شک هنر دیجیتال عمر بلندی ندارد ولی با این حال تاثیر زیادی در زندگی همه ما داشته و دارد. این هنر بواسطه صنعتی بودنش توانسته رشد سریعی داشته باشد. تامل در شرایط هنرمندان دیجیتال یکی از راه های درک بهتر این زمینه هنری است. اگرچه همه ی هنرمندان دیجیتال دغدغه های مشترکی مانند کشف خویشتن و خودبیانگری دارند. این مقاله سعی بر آن دارد تا به شیوه توصیفی تحلیلی و باگردآوری اطلاعات مبتنی بر روش کتابخانه ای به این پرسش که چرا هنرمندان مهاجر( دیاسپورا) بیشتر از رسانه های نوین برای آفرینش آثارشان استفاده می کنند ، پاسخ دهد لذا با فرض آن که بنابر ضرورت های بیانی ، محتوایی و فرمی هنرمندانی که زادگاه خود را ترک کرده اند و در شرایط فرهنگ و کشور بیگانه ای فعالیت و تولید آثار هنری می کنند، ابزارهای بیانی نوین در هنر امروز این امکان را به آنها می دهد تا با آزادی عمل بیشتری آثار خود را خلق کنند و در ترجمه احساسات و بیانگری آثارشان با شدت و تاثیر گذاری بیشتری بتوانند این رنج و پیچیدگی را در قالب آثار هنری تولید و باز آفرینی کنند. یافته های تحقیق مبین آن است که هر تعریفی از هنر دیجیتال به فهم ما از تصویر مرتبط است که مقصود همان مواجه شدن با اثر هنری است که درک آن در چهار سطح دریافتی ، عاطفی، ذهنی و معنوی صورت می گیرد. استفاده از انواع رسانه و ویژگی های ابزارهای نو در هنر معاصرگستره ای باز در اختیار این هنرمندان قرار می دهد تا سکون اثر هنری را در هم شکسته و خیال مخاطب را هرچه بیشتر با اثر خود در گیر سازد .