نقش فرزندپروری در ابتلاء به اختلال شخصیت اجتنابی

ویژگی های شخصیتی تاثیرات و نقش مهمی در عملکردهای مختلف فرد در زندگی ایفاء می کنند. این پژوهش قصد دارد تا نقش و تاثیر فرزندپروری در ابتلاء به اختلال شخصیت اجتنابی بررسی کند. بدین منظور با مطالعه منابع مرتبط با موضوع، نحوه شکل گیری این اختلال بررسی و سپس با مطالعه پیشینه نظری این موضوع، ویژگی های شخصیتی این افراد در تعاملات فرزندپروری بررسی شد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع کیفی و روایی است و به نوعی قصد داریم تا به روش فراتحلیل، به نقطه مشترکی از نقش فرزندپروری در ابتلاء به اختلال شخصیت اجتنابی برسیم. نتایج نشان می دهد که: کناره گیری، بینش بدون تعمق، خودحقیرپنداری، جمع هراسی، کم تحرکی بیانی، خانه های سرد احساسی، خودمحوری و ... از ویژگی های افراد شخصیت اجتنابی است. ویژگی های شخصیتی افراد اجتنابی از یک سو منجر به آسیب رسیدن به خود آن ها و از سوی دیگر موجب شکل گیری تعاملاتی سرد در تربیت فرزندانشان می شود. می توان نتیجه گیری کرد که شناسایی مراحل تحول این اختلال پیش گیری از شکل گیری آن در کودکان موجب ارتقاء کیفیت روابط بین فردی و خانوادگی افراد خواهد شد.