بررسی تاثیرتدریس زیبایی شناسانه بر نگرش نسبت به مدرسه در دانش آموزان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تدریس مبتنی بر زیبایی شناسی بر نگرش نسبت به مدرسه دانش آموزان انجام گرفت. این پژوهش از نظر راهبرد اصلی؛ کمی و از نظر تکنیک تحلیلی؛ تمام آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان پایه پنجم مدارس شهرستان ساوجبلاغ در سال تحصیلی 1400 بودند. روش نمونه گیری از نوع هدفمند بود و دانش آموزان انتخاب شده به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. حجم نمونه با استفاده از جدول کوهن (١٩٨٦) با در نظر گرفتن 0.50 = α، تعیین گردید و تعداد افراد نمونه در هر گروه برابر با 14 نفر و در مجموع 28 نفر انتخاب شد. درس مطالعات اجتماعی در گروه آزمایش با روش تدریس زیبایی شناسانه و در گروه کنترل با روش تدریس سنتی در مدارس، مورد آموزش قرار گرفت. جهت سنجش نگرش نسبت به مدرسه، از پرسشنامه نگرش نسبت به مدرسه (saas r) مک کوچ (2003) با پایایی 0.97 = α استفاده گردید. نتیجه تحلیل نشان داد پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، اثر عامل بین آزمودنی ها بر متغیر وابسته نگرش کلی نسبت به مدرسه (, =<01.0 partial =314.0 19.24=f(41,1) )، نگرش به معلم و کلاس (, =<01.0 partial =311.0 21.98=f(41,1) )، انگیزش / خودنظم دهی (, =<01.0 partial =142.0 5.08=f(41,1) )، نگرش به مدرسه (, =<01.0 partial =160.0 6.28=f(41,1) )، ادراک خود تحصیلی (, =<01.0 partial =193.0 8.67=f(41,1) ) و ارزشگذاری هدف ها (, =<01.0 partial =217.0 10.47=f(41,1) ) معنی دار است و باعث تفاوت بین نگرش به مدرسه و مولفه های پنجگانه آن در دو گروه کنترل و آزمایش می شود. یافته تحقیق حاضر ضرورت توجه به تدریس زیبایی شناسانه و اثرات مثبت آن در مدارس را آشکار نمود.