سیاست گذاری وبرنامه آموزشی وتاثیرات آن در نظام آموزشی

در دنیای امروزی نظام آموزش و پرورش از مهمترین و اثرگذارترین نهادهای اجتماعی دانسته شده است. مدارس و مراکز آموزشی از مهمترین کارگزاران و نهادهای تحولساز و توسعه آفرین به شمار می آیند. مدرسه شیوی اندیشیدن، مهارتهای تفکر خلاق و انتقادی، تصمیم گیری و حل مساله و نیز چگونه زیستن و نحوه ی زندگی، ارتباطات و مشارکت اجتماعی را به کودکان و نوجوانان می آموزد. هرگونه برنامه و طرحی برای ایجاد تحول و دگرگونی جامعه بدون در نظر گرفتن جایگاه و موقعیت امر تعلیم و تربیت ره به جایی نخواهد برد و نمیتوان نتیجه و فرجامی برای آن متصور شد. در جوامع دانش بنیان و رقابتی کنونی، نظام آموزش و پرورش، مدارس و معلمان به مثابه ی نقطه ی ثقل نظامهای اجتماعی و کانون و محور اصلیِ تحرک، پویایی و توسعه ی ملی به شمار میآیند. پایه ی توسعه یافتگی در هر کشور در دورههای آموزش عمومی گذارده میشود. نظام سیاسی از طریق فرایند سیاستگذاری باید این آموزشها را به گنجینه روشهایی تبدیل کند که کودکان و نوجوانان را از ماده ی خام انسانی مبدل به انسانهای پرورش یافته و دارای فرهنگ مشارکت فعال، آگاهانه، علمی، انسانی در امور جامعه گرداند (عظیمی آرانی، ١٣٨٤ :١٩٢ .)