تحلیل تربیت دینی و نقش آن در برنامه درسی مدارس

هدف اصلی این مقاله تحلیل تربیت دینی و نقش آن در برنامه درسی مدارس با با تاکید بر مبانی اساسی تربیت و اسناد تحولی آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران می باشد . دستیابی به این هدف بزرگ در نهاد آموزش و پرورش نیازمند نقشه ای است که باید درقالب برنامه درسی مورد توجه برنامه ریزان ، مولفان ، مربیان و نظریه پردازان آموزش و پرورش قرار گیرد . این مقاله به روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای ، به تشریح مفاهیم کیفی « تربیت دینی » و « مبانی اساسی تربیت » برگرفته از فلسفه تربیت جمهوری اسلامی ایران ، پرداخته و تلاش شده ضمن ارائه تعاریف دقیق از مفاهیم تربیت ، تربیت دینی و برنامه درسی و بیان نشانگرهای آن از منظر قرآ ن و صاحب نظران ، به تنگنا ها و مشکلات این ابزار تربیتی در مدارس اشاره شده است . در مجموع تحلیل نتایج استدلال های مخالفان و موافقان تربیت دینی در مدارس نشان داد که دنیای معاصر به دلیل فقدان احساسات صادقانه مذهبی دچار بسیاری از شرارت های اجتماعی است و تنها دین در ریشه کن کردن این شرارت ها به ما کمک می کند . یافته های این مقاله حاکی از آن است که بین آموزه های دینی از یک سو و هدف های برنامه درسی نظام تربیتی روابط آشکاری وجود دارد که توجه به این رویکرد ، برنامه ریزان و تصمیم سازان عرصه برنامه ریزی درسی را به سمت اصولی از قبیل « فطرت انسانی » ، « کمال گرایی انسان » ، « رشد همه جانبه انسان » و « نقش معلم به عنوان الگوی کامل تربیتی » هدایت کند و با استناد به اسناد تحولی که مبنای برنامه ریزی جامع و راهبردی در ساماندهی بهینه برنامه های درسی و تولید محتواهای آموزشی می باشد ، فرصت های تربیتی متنوع و جامع برای دانش آموزان جهت کسب شایستگی های لازم و اصلاح موقعیت براساس نظام معیار اسلامی فراهم آید