الزامات آموزش مجازی: ضرورت تغییر پارادایمی در نظام تربیت کشور

تحول بنیادین و تغییر پارادایم در آموزش ‌و پرورش، تحولی عمیق است که به تحول در مفاهیم نظری، فرآیندها، نقش‌ها، کارکردها و رویکردها منجر خواهد شد. در تغییر پارادایم نوع نگاه به معلم، کتاب، مدرسه، کلاس و دانش‌آموز دگرگون خواهد شد. با شیوع و دنیاگیری ویروس کووید 19، ارزیابی کلی این است که آموزش و پرورش هیچگاه به حالت سنتی تام قبلی برنمی گردد و آموزش در پساکرونا حداقل بصورت ترکیبی خواهد بود. برای موفقیت در رویکرد آموزشی جدید، آموزش و پرورش و مدارس ایران نیازمند تغییر پارادایمی است. این پژوهش که با روش توصیفی تحلیلی انجام شده است ضمن معرفی و بررسی رویکرد آموزشی در پارادایم جدید و تغییرات این پارادایم نسبت به پارادایم و نگاه قبلی به آموزش و پرورش، به بیان مولفه های پارادایم جدید که شامل تنوع در منابع و محیط های یادگیری، افزایش مشارکت و تعامل والدین با فرزندان در امر آموزش و پرورش، تغییر فضا و چینش کلاس ها، اولویت یافتن سنجش تکوینی بر سنجش پایانی و تغییر نگاه نسبت به ارزشیابی، وجود برنامه ها و پلتفرم های آموزشی متنوع برای افزایش تعامل والدین، معلمان و دانش آموزان، اهمیت خلاقیت در آموزش و توجه به کار گروهی و نقش تسهیل کننده معلمان در امر آموزش است، می پردازد. همچنین، تعدادی از مشکلات برای تحقق پارادایم جدید را عنوان کرده و درپایان پیشنهادهایی براساس یافته ها درجهت تحقق پاردایم جدید ارائه می شود.