نقش واسطه ای انسجام خانواده در رابطه بین هیجان پیشرفت تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دختر شهر مشهد

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای انسجام خانواده در رابطه بین هیجان پیشرفت تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دختر انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه نظری شهر مشهد در سال تحصیلی1396 97 به تعداد حدود 1700 نفر بودند. به روش نمونه‌گیری خوشه ای چندمرحله ای، حجم نمونه 384 نفر با استفاده از جدول مورگان و کرجسی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های انسجام خانواده فیشر و همکاران (1992)، هیجانات پیشرفت پکران و همکاران (2002) و سازگاری تحصیلی سینها و سینگ (1993) استفاده شد. از آزمون تحلیل مسیر به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که انسجام خانواده نقش واسطه‌گری بین هیجانان پیشرفت و سازگاری تحصیلی دارد. همچنین، 40 درصد از تغییرات واریانس نمرات سازگاری تحصیلی با واسطه‌گری انسجام خانواده توسط هیجانات پیشرفت در بین دانش آموزان قابل تبیین است. علاوه براین، با توجه به یافته های پژوهش، میزان 0.30 واریانس انسجام خانواده و 0.62 از واریانس سازگاری تحصیلی توسط هیجانات پیشرفت در بین دانش آموزان تبیین شد. در مجموع می توان گفت که برنامه‌ریزی جهت ارتقای انسجام خانواده می‌تواند نقش مهمی در هیجانات پیشرفت و سارگاری تحصیلی دانش آموزان داشته باشد