فراشناخت در چهارچوب یادگیری امروزی

مقاله حاضر از نوع توصیفی است که با توجه به مطالعات کتابخانه ای به رشته تحریر در آمده است. هدف از نگارش این مقاله بررسی قراشناخت در چهارچوب یادگیری است. فراشناخت به طور کلی نوعی گذرگاه یا مسیر برای یادگیری تلقی می شود و بنا به تعریف، عبارت است از آگاهی افراد دربارة مهارت های پردازش اطلاعات خود، و نیز دانش دربارة ماهیت تکالیف شناختی و راهبردهای انطباق با این تکالیف. علاوه بر این، مفهوم فراشناخت دربردارندة مهارت های اجرایی مرتبط با نظارت بر و تنظیم فعالیت های شناختی خود می باشد. یعنی توانایی فرد برای قضاوت دربارۀ اینکه به چه خوبی در یک تکلیف عمل می‌کند و نیز توانایی استفاده از راهبردها برای بهبود عملکرد است(فلاول ،1979). بنابراین مفهوم فراشناخت، به‌ عنوان مفهومی متداول در تعلیم و تربیت نقش انکارناپذیری در یادگیری دارد. محققان و متخصصان تعلیم و تربیت به‌ طور گسترده به نوع و سطح دانش مورد نیاز فراگیران علاقمندند و این مستلزم تاکید بر آموزش ‌های فراشناختی و یادگیری است، تا فراگیران بتوانند در برخورد با مسایل گوناگون به ‌طور مستقل بیندیشند. فراشناخت نقش بسیار مهمی در بهبود و گسترش عملکردهای شناختی دارد و یادگیری فراگیران را توسعه می بخشد پس هر چه توانایی ‌های شناختی فراگیر بالاتر باشد، فرآیند یادگیری موفقیت آمیزتر خواهد بود و ضرورت تحقیق در این مورد کاملا مشهود است. نتیجه تحقیقات و بررسی ها نشان داده است که فراشناخت به عنوان موضوعی کارساز در یادگیری بخصوص مدرسه نیاز به توجه ویژه ای دارد و آموزش مهارت ‌های فراشناختی به فراگیران، در افزایش یادگیری و یادداری دروس تاثیر قابل ‌توجهی دارد.