نگاهی به توسعه سیاست‌گذاری‌های آموزشی و ابعاد آینده‌نگرانه آن

برای انسان امروزی دغدغه ها و مسائل مختلفی مطرح است که هرکدام به نوعی در آینده وی تاثیر داشته و نظام اجتماعی وی را دستخوش تغییر کرده است. مولفه هایی چون سرعت این تغییرات، عمق این تغییرات و گستردگی آن ها از لحاظ تنوع باعث می شود که شرایط چنین بی ثباتی تاثیراتی بر روی ادراک عمومی، دریافت اطلاعات، تحلیل و ارزیابی راه حل های امکان پذیر و روند اجرای آن ها بگذارد (دانش فرد، 1389). برای یک جامعه مدرن الکترونیکی با طراحی اجتماعی هوشمند از سیستم های یکپارچه بر اساس ارزش، سیاست های آموزشی برای ارتقا و تعالی یکی از اولویت های موضوع تحقیق در جهان است (کلودیا، 2014). بنابراین در چنین فضای پرابهام و در حال تغییر، سیاست گذاری خصوصاً در نظام آموزشی که نظامی بنیادی محسوب می شود، کاری دشوار است. امروزه با مسائل و دغدغه هایی به نسبت پیچیده تر نسبت به قبل مواجه هستیم و در سیاست گذاری باید این موضوع مدنظر قرار گیرد که سیاست های تدوین شده توان رویارویی با این پیچیدگی ها را داشته و عمق آن ها را درک نماید. از این رو ضرورت دارد خط مشی گذاری در دنیای کنونی به سمت حرفه ای شدن پیش رود و همزمان با درک تغییرات و آینده نگر بودن دارای برنامه اقتضایی بوده و روش های متناسبی را به کار گیرد (جعفری و کریمی، 1396).