بررسی نیازها و توانایی‌های زبانی دانشجویان مقطع کارشناسی رشته‌های علوم انسانی و طبیعی

علیرغم وجود الزام برای اخذ درس زبان انگلیسی در برنامه درسی دانشگاههای ایران، هیچ تحقیقی تاکنون به بررسی نیازها و توانایی‌های زبانی دانشجویان علوم انسانی و طبیعی نپرداخته است. این مطالعه به صورت مقایسه‌ای به بررسی دیدگاه‌های دانشجویان رشته‌های مذکور در زمینه ی نیازها و توانایی‌های زبانی خود می‌پردازد. به عبارت دیگر، توانایی‌های فعلی و نیازهای زبانی دانشجویان علوم انسانی در مقایسه با علوم طبیعی بررسی می‌شود. در مجموع 260 دانشجوی مقطع کارشناسی که در رشته‌های علوم طبیعی (117 = n) و علوم انسانی (143 = n) در دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه شهید بهشتی تحصیل می‌کنند، با پاسخ دادن به یک پرسشنامه معتبر درباره نیازسنجی زبانی، در این مطالعه شرکت کردند. در زمینه ی توانایی‌های زبانی فعلی، دانشجویان علوم طبیعی خود را در مقایسه با دانشجویان علوم انسانی بسیار مسلطتر و توانمندتر در ارتباط با زبان انگلیسی می‌دانند. با این حال، نیازهای زبانی هر دو گروه تقریباً مشابه بود. علاوه بر این، هر دو گروه معتقد بودند که دوره‌های زبانی دانشگاه باید بیشتر به سمت انگلیسی برای اهداف خاص (زبان انگلیسی تخصصی) باشد. در ضمن، در حالی که اکثر دانشجویان علوم طبیعی اظهار داشتند که تعداد واحدهای ارائه شده برای دوره‌های زبان انگلیسی در آموزش عالی کافی نیست، نظرات دانشجویان علوم انسانی مخالف بود. در پایان، این مقاله به منظور افزایش اثربخشی دوره‌های زبان انگلیسی دانشگاهی، به ارایه ی پیشنهادهایی برای بازنگری در برنامه درسی حاضر در مقطع آموزش عالی می‌پردازد و مجموعه‌ای از پیامدهای تحقیقی تعلیمی را برای مدرسان و طراحان مطالب درسی مطرح می‌نماید.