واکاوی «تربیت منش و روش ها و ویژگی های آن» در آراء و اندیشه های تربیتی افلاطون و راسل

با این که رویکرد تربیت منش قدمتی بس طولانی دارد اما صاحبنظران تعلیم و تربیت برنامه و شیوه های نوینی را برای این رویکرد ارائه کرده اند که کارایی و انسجام آن را متناسب با تغییرات و تحولات نظام آموزشی ارتقا داده است . تربیت منش به عنوان سطح ماقبل عقلی نظریه افلاطون و یکی از مراحل تعلیم و تربیت او در واقع ایجاد آمادگی برای پذیرش و کسب تربیت عقلانی ، فضائل و هنرهای بنیادی اخلاقی همچون دانایی ، دادگری ، جرات و خویشتن داری است . او نقادی و گزینش متون و محتوای کتاب های ادبیات ، موسیقی ، هنرهای تجسمی و معماری را در این زمینه لازم می شمارد . راسل نیز با بهره گیری از یافته های علم روان شناسی به تبیین تربیت منش پرداخته و با بیان اهمیت سال های اول تولد در شکل گیری منش ، نیروی حیات ، شجاعت ، حساسیت و هوش را از ویژگی و شایستگی یک منش خوب ذکر می کند . او برای پیشرفت تربیت منش هم آمیزی دانایی و محبت را ضروری می داند. راسل و افلاطون تربیت منش را در دوران کودکی معنادار دانسته و روش های متعددی را برای آن مطرح نموده اند.این مقاله تاثیر گذر زمان و شرایط سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی جامعه را بر نوع انتخاب ویژگی ها و شایستگی های یک منش خوب تایید می کند.در مقاله حاضر از روش توصیفی ، تحلیلی و استنتاجی استفاده شده است.