بررسی رابطه سبک رهبری تحول آفرین با توانمندسازی کارکنان آموزش و پرورش

هدف پژوهش حاضر شناسایی رابطه سبک رهبری تحول آفرین با توانمندسازی کارکنان آموزش و پرورش می‌باشد. روش اجرای این پژوهش، از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی (غیر آزمایشی) از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان ناحیه 1و 2 آزموش و پرورش شهرستان ارومیه در سال تحصیلی 98 1397 می‌باشد و با توجه به جامعه آماری 680 نفری کارکنان، نمونه‌ای به حجم 254 نفر با استفاده از جدول مورگان پیشنهاد شد. همچنین در پژوهش حاضر از نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده شد. ابزارها اندازه گیری شامل پرسشنامه سبک رهبری تحول آفرین باس و آولیو (1985) و پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر که اسپریتزر (1995) است. برای تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش، با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 شاخص های توصیفی متغیرهای تحقیق و ماتریس همبستگی آن ها محاسبه شد، سپس به منظور بررسی روابط بین متغیرها از رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که رابطه مولفه های سبک های رهبری تحول آفرین و توانمندسازی کارکنان در سطح 99/0 در جهت مثبت معنی دار می‌باشد. بنابراین می توان گفت که بین سبک رهبری تحولی و توانمندسازی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد یعنی هر چه سبک رهبری تحولی پر رنگ تر باشد توانمندسازی افزایش می یابد.