مقایسه انگیزش تحصیلی و راهبردهای خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی بین دانش آموزان موفق و ناموفق

هدف پژوهش حاضر مقایسه انگیزش تحصیلی و راهبردهای خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی بین دانش آموزان دوم متوسطه موفق و ناموفق تبریز بود. روش پژوهش توصیفی از نوع مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی 99 1398 بودند که از این جامعه، تعداد 155 نفر به عنوان نمونه و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های پیشرفت تحصیلی فام و تیلور، انگیزش تحصیلی والرند و همکاران و راهبردهای خودتنظیمی پنتریچ و دیگروت استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t دو گروه مستقل و تحلیل رگرسیون صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین انگیزش تحصیلی و راهبردهای خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین ضریب همبستگی انگیزش تحصیلی و راهبردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی در دو گروه از دانش آموزان موفق و ناموفق از لحاظ آماری تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج دیگر پژوهش نشان داد که در متغیر پیشرفت تحصیلی، انگیزش تحصیلی و راهبردهای یادگیری بین دانش آموزان موفق و ناموفق تفاوت وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که انگیزش تحصیلی و راهبردهای یادگیری قادرند تغییرات پیشرفت تحصیلی را در دانش آموزان پیش بینی کنند.