تاثیر یادگیری مشارکتی بر سازگاری اجتماعی و انطباق‌پذیری دانش‌آموزان پایه دوم ابتدایی

دنیای امروز به پرورش افرادی نیازمند است که ضمن حفظ خود و ارزش های خویش، از قابلیت سازگاری اجتماعی و انطباق پذیری با شرایط برخوردار باشند. پژوهش حاضر با درک ضرورت سنجش رویکردهای نوین آموزشی به بررسی تاثیر یادگیری مشارکتی بر سازگاری اجتماعی وانطباق پذیری دانش آموزان پرداخته است. این پژوهش به روش شبه تجربی و با استفاده از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش، دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهر کرج در سال تحصیلی 1399 1400است. که 24 نفر از آن ها به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه هیجانی صفت ساخته ماوورولی و همکاران (2008)و پرسشنامه سازگاری دانش ‌آموزان سینها و سینگ (1380)است. داده های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و تحلیل کوواریانس و استفاده از نرم افزار spss تحلیل گردید. یافته های این پژوهش نشان داد که یادگیری مشارکتی به طور معناداری بر سازگاری اجتماعی تاثیرگذار است اما به علت شرایط آموزش مجازی و عدم حضور فیزیکی دانش آموزان در فعالیت، بر انطباق پذیری دانش آموزان تاثیر ندارد.نتایج نشان داد که می توان با استفاده از ظرفیت و قابلیت های یادگیری مشارکتی به ارتقای سازگاری اجتماعی دانش آموزان پرداخت.