بررسی رابطه خود گویی درونی مثبت با میزان سلامت عمومی در بین دانش آموزان دختر و پسر پایه اول متوسطه

مقاله حاضر با هدف بررسی رابطه خود گویی درونی مثبت با میزان سلامت عمومی در بین دانش آموزان دختر و پسر پایه اول متوسطه استان اردبیل در سال تحصیلی 1400 1399 انجام شده است روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی همبستگی و از نوع پیش بین بوده و جامعه آماری تمامی دانش آموزان استان اردبیل می‌باشد که از بین آن‌ها 100 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه گیری چندمرحله‌ای تصادفی (50 نفر دختر و 50 نفر پسر) انتخاب شده‌اند ابزار گرد آوری اطلاعات در این تحقیق پرسشنامه سلامت عمومی (goldberg and hillier, 1979) و پرسشنامه خودگویی درونی (brinthaupt et al, 2009) می‌باشد برای آزمون فرضیات از آزمون ضریب همبستگی برای تعیین رابطه و از آزمون رگرسیون خطی برای پیش بینی و از آزمون t مستقل برای بررسی تفاوت بین نمونه تحت نرم‌افزار spss 16 استفاده شده است نتایج به دست آمده نشان داد بین خود گویی درونی مثبت با میزان کارکرد جسمانی و کارکرد اجتماعی رابطه مثبت و بین افسردگی و علائم اضطرابی رابطه منفی و معناداری وجود دارد و همچنین خود گویی درونی مثبت به طور معنادار سلامت عمومی را پیش بینی می‌کند و تفاوت معناداری بین این دو گروه به لحاظ سلامت عمومی و خودگویی درونی مثبت وجود ندارد.