تغییرات اقلیمی به عنوان یکی از عوامل اصلی تهدید گوشتخواران بزرگ جثه

تغییرات اقلیمی یکی از عوامل مهم کاهش جمعیت، کاهش محدوده پراکنش و در نهایت انقراض بسیاری از گونه‌های جانوری در سراسر جهان است. گوشتخواران بزرگ جثه به دلیل اندازه بزرگ بدن، زادآوری کم و گستره خانه وسیع، بیشتر در معرض تخریب و چندپارگی زیستگاه قرار می‌گیرند. مدل‌های مطلوبیت زیستگاه به طور گسترده در پیش‌بینی مناطق مطلوب زیستگاهی گونه‌های جانوری کاربرد دارند. این مدل‌ها به‌منظور درک عوامل موثر بر پراکنش گونه، همبستگی بین متغیرهای محیطی و نقاط حضور گونه را مورد بررسی قرار می‌دهند و در نهایت، پراکنش بالقوه گونه را تعیین می‌کنند. این مدل‌ها می‌توانند با در اختیار قرار گرفتن داده‌های اقلیمی حال و آینده، پراکنش فعلی و آینده گونه‌ها را پیش‌بینی کرده و میزان تغییرات آن را تعیین کنند. این مطالعه به صورت مروری به بررسی پژوهش‌های پیشین در زمینه تغییرات پراکنش گوشتخواران بزرگ جثه ناشی از تغییرات اقلیمی و با سناریوهای مختلف انتشار گازهای گلخانه‌ای پرداخته است. نتایج مطالعات پیشین، اختلاف زیاد تغییرات پراکنش را در اثر به کار بردن سناریوهای مختلف انتشار نشان داد. به گونه‌ای که در یکی از پژوهش‌های پیشین، کاهش سطح پراکنش گونه خرس قهوه‌ای (ursus arctos) در هیمالیای هند از حدود 30 درصد برای سناریوی با انتشار پایین به حدود 90 درصد در سناریوی با انتشار بالا رسید. به نظر می‌رسد که فعالیت‌های انسان در قرن 21 و میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای، تعیین کننده بقای بسیاری از گونه‌های جانوری به خصوص گوشتخواران بزرگ جثه خواهد بود.