مدل سازی پراکنش جغرافیایی گیاه گل گندم (Centaurea Cyanus L.) بعنوان یک گیاه دارویی و مهاجم در استان های فارس و تهران بر اساس روش مبتنی بر حضور (Maxent)

تنوع زیستی در معرض تهدیدهای انسانی مانند نابودی زیستگاه، گونه مهاجم، تغییر اقلیم، آلودگی زیست محیطی و ... می باشد. مدل‌های توزیع گونه ابزاری برای مدیریت گونه های گیاهی از جمله گیاه گل گندم بعنوان گیاه دارویی، بومی و مهاجم ایران می باشد. اکوسیستم های مرتعی وسیع ترین عرصه های کشور را دربرگرفته اند و حفاظت و مدیریت از آنها نیازمند چگونگی ارتباط بین بخش های تشکیل دهنده است. مهم ترین بخش این اکوسیستم ها را گونه های گیاهی دربرگرفته و متغیرهای محیطی نقش مهمی در مطلوبیت رویشگاه این گونه ها دارند. با توجه به اهمیت گیاهان دارویی از لحاظ اقتصادی و درمانی، مدلسازی رویشگاه آنها ضرورت دارد که به درک ارتباط بین متغیرهای محیطی و شناسایی مهمترین و تاثیرگذارترین متغیرها بر پراکنش گونه ها کمک می کنند. گیاه مورد مطالعه به علت قابلیت بالا نسبت به تحمل غرقاب، تنش شوری و خشکی و همچنین جوانه زنی و رشد سریع و زیاد گیاهچه ها قادر به حمله به بوم نظام های تخریب شده است. مطالعه ی حاضر به مدلسازی مطلوبیت رویشگاه گونه ی گیاهی گل گندم در استان فارس و تهران می پردازد. نمونه برداری بصورت تصادفی انجام شد، 193 نقطه حضور با استفاده از دستگاه gps ثبت شد و از 12 متغیر محیطی شامل شیب، جهت، ارتفاع، سطح تششع خورشیدی، (bio12)، (bio13)، (bio14)، (bio1)، فاصله از رودخانه، (bio5)، (bio6)استفاده شد. با استفاده از نرم افزار حداکثر آنتروپی maxent مدلسازی صورت گرفت. نتایج نشان داد که auc مدل معادل 97/0بود که نشان دهنده عملکرد عالی مدل است. متغیرهای جهت و متوسط درجه ی حرارت سالیانه بیشترین تاثیر و متغیرهای bio12، bio14 و bio5 کمترین اثر را بر حضور گونه دارند.