ارزیابی تغییرات الگوی های بارش عامل برجسته در تنوع زیستی استان فارس، ایران

همسانی در اندازه، گونه (مایع یا جامد) و نیز زمان رخداد بارش پایه های تنوع زیستی در هر پهنه جغرافیایی هستند. فراوانی آب در رودخانه‏ها، چشمه‏ها، آبخوان‏ها و آبگیرها و دریاچه‎ها که تنوع زیستی بر پایه آنها استوار است همگی به ویژگی‎های بارش بستگی دارند. اندازه بارش ماهانه آبان تا اردیبهشت ماه برای 49 ایستگاه باران سنجی همدیدی و اقلیم شناسی پراکنده شده در سراسر استان فارس در بازه زمانی 1998 تا 2018 گردآوری شد. پس از آن با روش میانگین گیری داده های ماهانه به سری زمانی شش ماهه برای هرایستگاه تبدیل شد. پس از کنترل کیفی داده ها، آزمونهای همگنی به انجام رسید. برای شناسایی ناهمسانی در الگوهای جغرافیایی بارش از روش مولفه اصلی (principal component analysis with varimax rotation) بهره گیری شد. یافته‎ها نشاگر آن بود که پراکنش جغرافیایی بارش شش ماهه را می توان به سه دسته بزرگ بخش نمود. این سه الگوی گوناگون بارشی روی هم رفته 78.3٪ از واریانس را توجیه می کنند. در حالیکه 61.5٪ از واریانس وابسته به pc1 یا پهنه‎های جنوبی است، بارش‎های پهنه‎های شمالی و مرکزی (pc2 و pc3) به ترتیب 11.9٪ و 4.9% از واریانس را تعریف میکنند. میانگین بارش (فراوانی روزهای همراه با بارش) برای پهنه‏های 1 تا 3 برای به ترتیب برابر 142، 283 و 216 میلی متر (14، 26 و 22 روز) بود.