تنوع زیستی صدپایان و هزارپایان استان فارس

جانداران خاکزی در زمره بی مهره گان فراموش شده ای هستند درحالیکه نقش حیاتی را در اکوسیستم و چرخه های غذایی دارند. صدپایان و هزارپایان جزء تاکسونهای ناشناخته این اکوسیستم هستند. هزارپایان از باقی مانده های سایر جانداران و برگهای ریخته شده روی زمین تغذیه می کنند درحالیکه صدپایان از شکارگران فعالی هستند که به ویژه از سایر بندپایان تغذیه می کنند. هر دو این گروه ها زیستگاه مشابهی را اشغال می کنند. مطالعه حاضر به بررسی تنوع زیستی صدپایان و هزارپایان در استان فارس بر اساس داده های چاپ شده می پردازد. اکثر مقالات چاپ شده در مورد این گروه از بندپایان به سالهای گذشته و محققان خارجی بر می گردد. از 48 گونه صدپای معرفی شده از ایران تنها هفت گونه از استان فارس گزارش شده اند. این گونه ها متعلق به چهار راسته صدپایان شامل geophilomorpha، lithobiomorpha، scolopendromorpha و scutigeromorpha هستند. این داده ها توسط matic (1980)، eason (1981) و zapparoli (1986) گزارش شده است. از تقریبا حدود 53 گونه هزارپایی که از ایران گزارش شده است، سه گونه متعلق به استان فارس بوده است که توسط glovatch (1983) و reboleira et al. (2015) گزارش شده اند. این گونه ها متعلق به دو راسته spirostreptida و callipodida هستند. با توجه به شرایط جغرافیایی متنوع استان فارس واضح است که این تعداد گونه که تا کنون گزارش شده است بسیار کمتر از تعداد واقعی گونه های حاضر در منطقه است. نه تنها درک بهتر از این بی مهره گان به دید بهتر اکولوژیک و درنتیجه حفاظت هوشمندتر از زیستگاه ها می انجامد، بلکه شناسایی گونه ها در گام های بعدی می تواند به شناسایی ترکیبات زیست فعال آنها نیز منجر شود. امروزه برخی پژوهش ها بر اثرات این ترکیبات و نقش بالقوه آنها به عنوان دارو می پردازند.